‘Felicidades, hay dos’ ofwel het zijn er twee’. Toen wij dit hoorden bij de gynaecoloog in Spanje, wist ik niet wat mij overkwam. De eerste twee weken waren ook nog steeds vol ongeloof. Ik had mij op voorbereid op een miskraam of dat het gewoon goed was, tenminste, met 1 baby. Het antwoord dat ik zwanger was van een tweeling had ik niet verwacht! Ik zou dus een tweeling zwangerschap hebben!
Iedere week opende ik weer in de Zwanger + app om te zien welke veranderingen onze baby’s doormaakten. Daardoor merkte ik ook dat ik het jammer vond dat veel informatie gericht is op vrouwen die zwanger zijn van één baby. Niet leuk wanneer je een tweeling zwangerschap hebt. Ook vond ik niet heel veel ervaringsverhalen van vrouwen die zwanger waren of zijn van een tweeling. Vandaar dat ik nu ook al mijn tweeling zwangerschap ervaringen wil delen. Mocht je zelf zwanger zijn van een tweeling, of ook een tweeling hebben, stuur mij een berichtje of reageer onderaan de blog. Zou ik superleuk vinden!
Tweeling zwangerschap: Het eerste trimester (1 – 12 weken 1 – 3 maanden)
De eerste weken na de eerste echo (met 8,5 week) moesten we echt even wennen aan het feit dat het er twee waren. Gelukkig waren we wel direct opgelucht dat op dat moment alles goed was. We hoorden beide hartjes vol enthousiasme kloppen én ze hadden beiden hun eigen placenta en vruchtzak. Een dichoriale zwangerschap, de ‘ideale’ tweeling zwangerschap wisten ze mij te vertellen in het ziekenhuis.
De Spaanse gynaecoloog legde uit dat binnen de soorten tweeling zwangerschap, deze tweeling zwangerschap waarschijnlijk het minst risicovol is. Ben je zwanger van een tweeling of meerling, ongeacht welke ‘opstelling’, dan loop je wel meer risico op complicaties dan wanneer je zwanger bent van één baby. Al heeft een vrouw die zwanger is van een tweeling die de placenta en vruchtzak delen, nog meer risico op complicaties in vergelijking met de zwangerschap die ik had. Lees meer over soorten tweelingen en over hoe wij de ontdekking van onze tweeling ervaarden
Dus niks thuis bevallen, in bad, met kaarsjes, muziekje en in mijn eigen bubbel. Onze kindjes zullen als eerst de witte muren zien van het ziekenhuis en het gezicht van de gynaecoloog. We besloten ook al snel daarna dat ik zou bevallen in Nederland. Afgezien van praktische redenen, want hoe kom ik hoogzwanger al die trappen op naar de 3e etage (geen lift) en ook tijdens de bevalling, wilde ik ook graag mijzelf volledig verstaanbaar maken én mijn familie dichtbij hebben. In Spanje blijven zou betekenen dat we geen van beide families bij ons in de buurt zouden hebben.
Tweeling Zwangerschap: Het eerste trimester (1 – 12 weken)
Het eerste trimester van mijn tweeling zwangerschap was best relaxed. Afgezien van moeheid en wat cravings naar kaascroissants (ja helaas) ging het mij goed af. Ik was actief, liep nog veel en zijn lekker weekendje weggeweest met mijn broertje, nam Spaanse les, was veel aan het werk en ging ook nog hardlopen. Daarnaast heb ik ook nog snel tussen de bedrijven door het certificaat voor mijn opleiding tot Natuurvoedingdeskundige behaald.
Dingen zoals misselijkheid had ik dus gelukkig niet! Ook zag ik nog niet zoveel veranderen aan mijn lichaam. Had nog niet echt een buik, in tegenstelling wat je soms leest bij andere vrouwen die zwanger waren van twee. Dit maakte mij soms onzeker, maar aan de andere kant, het is mijn eerste keer dat ik twee baby’s in mijn buik heb, dus kon dat onzekere gevoel snel relativeren.
Zwanger met de trein
Mijn eerste trimester liep af zo rond begin april en omdat ik weer het Groene Peper event had, gingen we met de trein van Barcelona naar Nederland. De vorige keer vond ik met de trein reizen van Nederland naar Barcelona niet zo zwaar, maar nu met de zwangerschap was het wel wat vermoeiender. Eenmaal in Nederland deed mijn tweede trimester zijn intrede.
Zwanger van een tweeling: het Tweede trimester (13 – 26 weken 4 tot 6 maanden)
Ze zeggen dat in het tweede trimester je je stukken beter voelt. De misselijkheid is weg, je krijgt je energie terug en je bent in volle glorie. Tenminste dat zeggen ze. Voor mij was dit gelukkig deels zo. Het feit dat ik nog steeds niet misselijk was en best energiek voelde in de eerste helft van mijn tweede trimester was heerlijk! De tweede helft daarentegen was heftiger. Gelukkig dat eerste deel goed ging, want ik had superveel werk als freelance marketingcommunicatiespecialist!
Verloskundige met tweeling in Nederland
Na onze reis met de trein vanuit Barcelona naar Nederland gingen we met 12 weken naar de verloskundige in Nederland. Wat een lieve verloskundige was dit en na de eerste echo met 12 weken maakte ze voor ons een afspraak voor de 13 weken echo. Alles zag er goed uit en ook de NIPT test bleek gelukkig ook goed te zijn. Normaal ga je trouwens na je eerste echo in Nederland (met 8 weken ongeveer) bij de verloskundige met een tweeling direct door naar het ziekenhuis. Wij hadden deze eerste echo natuurlijk in Spanje gedaan en konden niet op korte termijn een afspraak krijgen in het ziekenhuis, dus pas na de 13 weken echo konden we naar het ziekenhuis.
De eerste afspraak in het ziekenhuis stond gepland voor begin mei dus in april had ik genoeg energie om nog een concert te pakken, uit eten te gaan, over de vrijmarkt te lopen tijdens Koningsdag en vooral veel leuke dingen te doen naast het werken. Daarnaast moest ik natuurlijk ook al de nodige spullen inslaan.
Wandelwagen voor tweeling
Zo ben ik een aantal keer wezen kijken met mijn ouders voor een wandelwagen voor een tweeling op marktplaats en in de winkel. Helaas was het logistiek technisch zonder auto heel erg lastig om via marktplaats een tweedehands wandelwagen voor een tweeling te vinden. Er stonden er niet heel veel op die nog in goede staat waren en waarvoor je niet 200km hoefde te rijden. Mijn tip: start vroeg met zoeken wanneer je tweedehands wilt kopen. Het verloop is niet zo hoog als wandelwagens voor één baby, dus kost meer tijd om er eentje te vinden. Ik heb uiteindelijk moeten kiezen om er een nieuw te kopen, met het idee om hem daarna weer te verkopen. Het is overigens de Bugaboo Donkey Twin 5. Verder hebben we zowat alles tweedehands gekocht, geleend of gekregen. De commode, co-sleepers, maxi cosi’s, kruiken, lakens etc. Mocht je het interessant vinden, ik ga een een lijst maken met spullen die ik wel echt handig vond om te hebben.
Babykamer inrichten voor meerling
Rustig aan startten we met het op orde maken van de ‘babykamer’, die – spoiler alert– uiteindelijk nooit is afgemaakt en to be honest, het is ook niet echt nodig voor de eerste zes maanden. Zeker wanneer je kiest voor rooming-in. Dat betekent dat je je baby (of baby’s) bij je in de slaapkamer hebt. Dit wordt aangeraden om de eerste zes maanden te doen volgens stichting Veilig Slapen. Het enige wat we hebben gedaan aan de ‘babykamer’ is de muur geverfd.
Mijn ouders hebben ons ontzettend veel geholpen met de juiste spullen via Marktplaats te vinden. Ook hadden we bedacht dat het nu toch wel handig was om het huis beetje op te knappen met nieuwe laminaatvloer (er lag gewoon nog de houten ondervloer, die was mooi…maar niet zo warm in de winter) en was het idee om nog een raamkozijn te vervangen. Deze is uiteindelijk begin november vervangen. Best een dingetje wanneer je pasgeboren baby’s in huis zijn (ik heb een appartement op de begane grond dus geen boven) en er twee grote bouwvakkers die in en uit het huis lopen. Met de benodigde bouwgeluiden.
Jongen/meisje of jongen/jongen of meisje/meisje?
Toen we begin april in Nederland de 13 weken echo hadden, vroegen ze ons of we wilden weten welk geslacht de baby’s hadden. Ja, natuurlijk! Reuzebenieuwd! Ze kon zeggen dat eentje zeker weten een jongetje was. Het andere baby’tje hield zijn handjes ervoor. Tja….die houd het graag spannend. En na enige tijd wachten, bleef de baby nog steeds lekker van ons af draaien. Dus we wisten niet of we nog een jongen of een meisje zouden krijgen.
Aangezien we twee-eiige tweeling hebben, leek het mij fantastisch om ook een meisje te krijgen. Al was ik vooral dankbaar dat beide baby’s gezond en wel in de baarmoeder zaten en uiteindelijk maakte het natuurlijk niet zoveel uit. Een paar weken later, begin mei, ging ik samen met mijn moeder naar de gynaecoloog. Ik vroeg of ze even wilde kijken naar het geslacht van de baby’s. En ja hoor….beiden, heel duidelijk: twee jongetjes! Het was een mooi moment, blijdschap en een klein traantje, want het idee van een meisje is daarmee ook weg. Het besef dat je nooit een dochter zal hebben omdat we niet voor 3 kinderen willen gaan. Iets met duurzaamheid en alleen jezelf willen vervangen. Maar dat traantje was snel weg en ik zag mezelf al lekker met mijn 2 kleine mannen op het strand in Spanje en in de zee!
De Erkenning
De maand mei is voorbij gevlogen door werk en alle dingen die we moesten doen. Een van de redenen dat mijn vriend mee ging naar Nederland was natuurlijk niet alleen dat we samen wilden zijn tijdens de zwangerschap, maar ook om de erkenning te regelen. Het is nog best een dingetje om dat te doen wanneer je partner niet in Nederland woont en je ook niet getrouwd of geregistreerd partners bent. Je partner moet dan allemaal documenten zoals: bewijs dat hij/zij niet getrouwd is in zijn thuisland, geboorteakte en dat alles moet een apostille hebben. Oh en vertaald door een beëdigd vertaler. Het kostte behoorlijk wat tijd en bezoekjes aan de gemeente voordat we precies wisten wat we nodig hadden om de erkenning te regelen. Om vervolgens weer terug te moeten komen met alle documenten. En toen ging het nog niet van een leien dakje. In een latere blog vertel ik waarom.
Dus, nadat het duurzame event Groene Peper weer voorbij was en ik met mijn collega’s van Fairtrade Original had bijgepraat, was het tijd om weer terug te gaan naar Barcelona. Bij aankomst tikte ik de 20 weken aan! En mijn buik begon nu echt te groeien en je kon het gaan zien. Hoe bijzonder is dat. Ook voelde ik tussen de 17 en 20 weken de eerste schopjes. Echt onderscheid maken tussen de twee kon ik nog niet echt. Ook gingen ze in mijn buik nog alle kanten op. We merkten al wel dat er één baby was die wat rustiger was en een baby die altijd liet weten dat hij er was.
De 20 weken echo met tweeling in Nederland en Spanje
Voordat ik wegging had ik nog wel de 20 weken echo (bij 18,5 week) in Nederland. Het voelde fijn om dit in Nederland te doen. Ik werd geholpen door een superlieve echoscopiste die echt de tijd nam om alles door te nemen en uit te leggen in het Engels en Nederlands. We lagen daar zo’n 1,5 uur. Nadat alle tenen, vingers, hartjes, levers en andere lichaamsonderdelen waren doorgenomen, gingen we met een goed gevoel naar huis. Alles zag er goed uit bij de mannen!
Omdat ik tijdje in Nederland was, wilde de Spaanse gynaecoloog ook zelf graag weten of alles ok was. Ik had daarom in Barcelona nog een keer de 20 weken echo. Wat een verschil was dat, en wat was ik blij dat ik een uitgebreide 20 weken echo in Nederland had gehad! Het was een norse vrouw, die door alle organen en ledematen racete, niets vertelde en aan het einde zei: “lista, todo bien”. Uiteindelijk is dat antwoord natuurlijk wel het allerbelangrijkste, maar toch. We stonden binnen 30 minuten alweer buiten. Dan twijfel je toch of ze alles wel goed heeft bekeken en gezien. Het zal wel te maken hebben dat in Barcelona ik privé verzekerd ben.
Zoektocht naar een nieuwe Spaanse casa
Het was heerlijk om weer in Spanje te zijn. Het weer was lekker en ik genoot ervan om weer mijn vrienden daar te zien. Aangezien we van november 2021 t/m begin februari in Chili waren en begin april alweer naar Nederland. Naast genieten van het Spaanse leven, hadden we ook het doel om een appartement te vinden. Het appartement waar we nu in zitten, heeft namelijk geen lift. Een tweelingwagen + twee baby’s van tegen die tijd 6 tot 7 kg is best veel sjouwwerk als je op de 3e verdieping woont.
Helaas is de huizenmarkt in Barcelona ook echt oververhit omdat na de corona veel mensen terug willen of nu eindelijk gaan verhuizen naar Barcelona, dus een huis vinden is lastig. Ook de prijzen rijzen de pan uit. Na een maand zoeken en vele teleurstellingen hebben we het opgegeven. Zodra we terug zijn in Barcelona gaan we weer zoeken. En hoe we de trap op-en af komen? Laten we zeggen dat we goed getraind teruggaan naar Spanje.
Corona tijdens tweeling zwangerschap
Het was half juni en het was zo’n 26 graden. Ik wilde naar buiten, de vroege vogel die ik ben, ga ik het liefst al om 8.00, maar ga nog liever met mijn vriend. En die had nog wat dingen te doen in de ochtend dus we gingen uiteindelijk rond het middaguur naar buiten. We gingen naar Parc Guinardó lopen. Dit is een van mijn favoriete parken in Barcelona omdat het groen is en je echt even buiten de stad voelt zonder een trein te nemen naar bijvoorbeeld Collserola National Park.
Na ongeveer 30 minuten alleen maar omhoog lopen, brak het zweet mij toch behoorlijk uit. Voelde mij minder energiek en echt al moe. Dat is de zwangerschap dacht ik, bedoel, je bent twee baby’s aan het maken! Daarnaast is het ook nog eens midden op de dag. Dus even in een lagere versnelling en uiteindelijk nog een fijne wandeling gemaakt, met de nodige tussenpozen. Toen we thuiskwamen hadden we honger dus na een korte douche gingen we lunchen bij onze favoriete Thai in de buurt. Ik had geen eetlust, weer dacht ik: tja zwanger. Toen ik echter thuis kwam voelde ik mij echt niet goed. Hoofdpijn, hoesten, spierpijn en toen dacht ik, dit is geen zwangerschap meer. Test gehaald en ja hoor. Positief. Hardstikke corona. Gelukkig had Humberto een negatieve test.
Verschil Spaanse en Nederlandse gezondheidszorg bij corona en zwanger
Eeh ja, en wat doe je dan? Zwanger van een tweeling en corona. Lekker dan. Ook hier viel mij het verschil tussen de Nederlandse zorg en de Spaanse zorg op. Ik belde de Spaanse gynaecoloog en die zei: ik schrijf je een recept voor om bij de apotheek twee specifieke injecties tegen trombose te halen die ieder 100 euro zijn.
Het eerste wat in mij opkwam: ja hoor, die hebben zeker een deal met die farmaceut. En bovendien, injecties tegen trombose? Wtf…? Ik belde direct mijn Nederlandse gynaecoloog en die zei nee hoor, wij geven geen medicatie als je corona hebt en zwanger bent. Ook niet bij tweeling. Houd het wel goed in de gaten en als het erger wordt, dan moet je wel contact opnemen of naar het ziekenhuis gaan. Gelukkig bleek ik 2 volle dagen flink ziek maar daarna werd het alweer beter! Op tijd om een heerlijk weekend met vrienden en vriendinnen te genieten van de Spaanse zomer. We hadden weekendje weg geboekt met z’n allen, dat was fantastisch. En zo lief, ze hadden een babyshower georganiseerd!
Toen ik nog geen kinderen had, dacht ik, wat een onzin, zo’n babyhower. En ja er zijn zeker over de top baby showers. Ik hoef geen gigantische cadeaus. Maar even een moment waarop stilgestaan wordt bij de komst van jouw kleintjes door mensen waarvan je houdt is toch wel heel bijzonder. De tranen vloeiden natuurlijk rijkelijk. Hormonen.
Hittegolf op de derde verdieping
En toen was het al juli. Ik ging bijna mijn derde trimester in. Begin augustus stond onze vlucht naar Nederland gepland. En wat was ik blij, niet zozeer om terug te gaan, maar omdat ik inmiddels toch wel last had van de hitte. Daarnaast wonen we op de 3e verdieping. Zonder lift. Dus dat was best pittig wanneer je zwanger bent van een tweeling in 35 graden, zonder airco.
Ik moest ook gewoon nog werken (vanuit huis dan) dus het was een beetje afzien. Wanneer de vorm van je billen achterblijft van het zweet wanneer je opstaat, weet je dat je lekker zit te zweten. In de ochtend gingen ook nog de steunkousen aan toen het nog ‘koel’ was met 25 graden. Aan het einde van het tweede trimester begon ook de rugpijn erger te worden. Het moment was daar. Ik ging waggelen, zo met je hand achterop je rug. Je kent ze wel die zwangere vrouwen. Ik was er dus ook zo’n een.
Ondanks dat ik rugpijn had, probeerde ik nog wel een beetje te lopen. Rustig aan, stapje voor stapje om wel actief te blijven. Zo haalde ik toch nog iedere dag bijna 8.000 stappen. Ook bleef ik positief want eigenlijk had ik een prima zwangerschap. Ik had contact met een Nederlandse bekkenfysiotherapeut, maar zij vertelde me dat ik gelukkig geen instabiliteit had. Alleen dus erge rugpijn.
Mijn lief masseerde mijn rug praktisch iedere dag. Dat was echt een fijn moment, de pijn even weg en wij even samen. Ik kan het iedereen aanraden! Hij deed het altijd zonder klagen en met aandacht. Ondanks dat je kunt denken: ja maar jij bent zwanger, dit is het minste wat hij kan doen, vind ik het bewonderenswaardig dat hij dit al die maanden heeft volgehouden. Pas half jaar later vertelde hij dat hij soms geen zin had, maar dan dacht: ja dit is het minste wat ik kan doen voor haar.
Babymoon Weekendje weg Blanes
Ze noemen dat toch zo? Babymoon? Nog even samen weg zonder dat de baby er is, of baby’s in ons geval. We moesten iets kiezen dat met de trein te bereiken was en niet te ver weg want zitten was voor mij niet mijn favoriete activiteit. Toen ik 19 was ging ik voor het eerst op vakantie, naar…jawel Blanes! Zoals iedere tiener was dat fantastisch maar meer dan de kroeg, strand en wat boottochtjes kan ik mij niet meer van Blanes herinneren. Ik hoorde dat het een schattig centrum heeft en mooie stranden.
Aangezien je er heel makkelijk (en goedkoop) met de trein kunt komen, was Blanes voor ons de plek waar we nog even met z’n tweëen mét airco konden genieten van tijd met elkaar. Veel hebben we niet gedaan, behalve eten drinken, gezwommen, de botanische tuinen (heel mooi!) bezocht en rondgewandeld in het centrum. En dat was precies goed. Er zijn overigens prima vegan opties in Blanes! Er is zelfs een vegan tapas restaurant Se Capca in het centrum. Aanrader.
In week 27 ging ik nog met vrienden naar festival in Montjuïc, wat een heerlijkheid! Zo fijn dat ik nog dingen kon doen. Ik zat wel af en toe te koken van de hitte, en kon niet lang staan, maar dat ik mij nog goed voelde om dit te doen was een groot cadeau.
Anti D-prik in Spanje
Wanneer je een Rhesus D-negatief bloedgroep hebt, dan moet je met week 27 een anti D-prik hebben. Tenminste, in Spanje geven ze je die gewoon zonder onderzoek te doen, behalve dat ze natuurlijk zeker moeten weten dat je een Rhesus D-negatieve bloedgroep hebt.
Ik moest deze prik zelf ophalen bij de apotheek en meenemen naar mijn afspraak. Kosten: iets van 60 euro. Toen ik dit vertelde later in Nederland, keken ze mij met grote ogen aan. “Maar ze hebben niet eens gecheckt of het wel nodig was?”. Blijkt dus dat in Nederland ze de baby’s ook checken of het kindje rhesus positief is. Indien dat het geval is dan pas krijg je de prik.
Ik begreep later dat omdat ik deze prik al had gekregen, ik sowieso na mijn bevalling, weer die prik moest krijgen. Voor het geval dat ik ooit nog een keer zwanger zou willen worden. Maar hier kwam de echte aap uit de mouw waarom ze in Nederland eerst bloedtesten doen: het is in Nederland duur om een anti-D prik te zetten. In ieder geval stuk duurder dan in Spanje dus. Vreemd toch dat deze prijzen zo verschillen?
Tweeling Zwangerschap de laatste weken: Het derde trimester: naar Nederland! (27-41 weken)
Na de anti-D prik en alle voorbereidingen (inpakken met 35 graden is geen pretje ;-)) was het begin augustus eindelijk zover! We gingen naar Nederland voor het derde trimester en dus de laatste etappe. Omdat we geen risico wilden nemen met deze tweeling zwangerschap dat ze mij niet mee wilden nemen met het vliegtuig en met de trein te vermoeiend was, gingen we met 29 weken. Ik had een verklaring van de arts geregeld, maar uiteindelijk hoefde ik die niet eens te laten zien. Ze wilden bij de incheckbalie alleen weten hoe ver ik was. Wij mochten trouwens in de korte rij inchecken, zodat ik niet lang hoefde te staan.
Daarna werd gezegd dat we de speciale rij konden nemen voor de security check voor invaliden, ouders met kinderen en dus ook vrouwen (gelukkig) met een tweeling zwangerschap. Het was niet zozeer sneller en zeker niet rustiger. Wat een gekrijs! Haha! Het was broeierig, warm, overal kindjes die moe, hongerig of verveeld waren.
De vlucht ging prima. Check trouwens altijd van tevoren tot wanneer je mag vliegen. Dit verschilt nog eens per airline én met een tweelingzwangerschap (=risicozwangerschap) moet je altijd (vanaf 20 weken geloof ik) een zwangerschapsverkalring van je arts hebben. Dat je ‘fit to fly’ bent zeg maar. Bij een ongecompliceerde tweeling (of meerling) zwangerschap mag je tot 32 weken vliegen. Ben je zwanger van 1 kindje, dan ligt die grens bij 36 weken. Dubbelcheck altijd bij de airline waarmee je wilt gaan vliegen.
Eenmaal aangekomen in Nederland was het genot zo groot dat ik niet meer met 35 graden iedere dag op en neer hoefde van de derde verdieping. Ik kon gewoon naar binnen en naar buiten. Met mijn rugpijn was dat heerlijk. Ik ging vrij snel naar de GGD voor de kinkhoestprik (22 wekenprik), die kon ik niet eerder nemen. Daarna ook direct een check-up bij de gynaecoloog. Waar we gewoon met de fiets naartoe konden.
Chileense band en zomerse vibes
Deze laatste weken waren zwaar. Ik moest tot 17 augustus werken en maar goed ook want een maand later waren ze geboren. Wanneer je zwanger bent van een tweeling krijg je 20 weken verlof in Nederland. Ook als freelancer. Het is niet veel wat je krijgt maar naast mijn AOV verzekering waren de 4,5 maand prima te overbruggen. Ik raad dit iedereen aan die freelancer is en zwanger wil worden, zorg wel dat je de voorwaarden goed weet, soms is er een wachttijd. Dus dat je niet al zwanger mag zijn als je de verzekering afsluit.
In mijn laatste trimester had ik nog aantal superleuke dingen zoals: de verjaardag van mijn vriend in Nederland! Het vrijgezellenfeestje van een vriendin (maar ik was alleen te porren voor het dagprogramma) vervolgens de bruiloft (autorijden met dikke opgezwollen benen, geen aanrader!) en we zijn nog een nachtje weggeweest in Den Haag. Verder met de trein was geen optie, voor het geval ik ineens moest bevallen. We hebben zelfs nog rondgefietst op de OV fietsen door Den Haag. Ik was kapot, maar was fijn om dit nog samen te doen.
In de weken die volgden moesten we regelmatig naar het ziekenhuis omdat een van de baby’s niet voldoende groeide. Alles werd gecheckt maar bleek allemaal te werken. Gelukkig was het ziekenhuis dichtbij en konden we op de fiets naar alle controles. Al werd dat vanaf week 34 toch wel echt zwaar. Mijn benen waren vol gezogen met vocht (de warmte hielp ook niet, al kon ik wel beter slapen dan in Spanje waar het ‘s nachts niet afkoelde) en het zwangerschapskussen was mijn redding.
Iedere avond met benen omhoog tegen de muur. Je voelt je dan wel op het meest charmante in je hele leven. Ook had ik constant maagzuur, wat een vervelend gevoel is dat zeg! Kon geen sambal meer eten. Ik weet niet hoeveel Rennies ik er doorheen heb gejast. Naast de fysieke ongemakken deden we nog wat wat kleine activiteiten zoals een muziekfestivalletje in de buurt waar een Chileense band speelde. Hoe groot zijn de kansen?! Het was dus leuk om alvast een beetje de Chileense vibes aan de baby’s in de buik mee te geven.
12.000 stappen 3 dagen voor bevalling
Uiteindelijk ging ik een paar dagen voordat ik beviel nog naar de kapper. Heb die dag ruim 12.000 stappen gezet, ik weet niet hoe ik het heb gedaan met die dikke buik en dikke benen, maar het lukte. Ik was wel kapot daarna. Die zaterdag erop werd ik verrast door mijn vriendinnen in Nederland met een babyshower. Het was zo leuk! Op die dag, tussen de cadeautjes door, ontdekte ik ook voor het eerst wat krampen, vocht en bloed.
Het was maar goed dat ze het die dag deden, want twee dagen later waren de jongens geboren! Een tweeling zwangerschap is een hele ervaring. Het is niet zorgeloos, maar ik knijp in mijn handen dat het voor mij zo goed ging en afgezien wat fysieke ongemakken.
Benieuwd hoe mijn bevalling was? Meld je aan op de nieuwsbrief om op de hoogte gehouden te worden!
